OSP Bujały-Gniewosze

Rok powstania: 1947 Liczba członków: 29

Bujały-Gniewosze 23a; tel. (25) 787-16-14 (prezes)

Prezes: Mariusz Pacelt Wiceprezes: Franciszek Żółkowski Naczelnik: Adam Żółkowski

Zastępca naczelnika: Jarosław Żółkowski Skarbnik: Tomasz Janusz

Sekretarz: Marek Szulawiak

W pierwszym rzędzie od lewej: Grzegorz Pietrzykowski, Adam Żółkowski, Mariusz Pacelt, Dariusz Kożuchowski, Franciszek Żół-kowski, Mieczysław Repliński, Jakub Żółkowski, Tomasz Janusz, Krzysztof Pietrzykowski, Marek Szulawiak; w drugim rzędzie od le-wej: Mateusz Zalewski, Michał Zalewski, Jarosław Żółkowski, Jarosław Kożuchowski, Mateusz Klimczuk.

   Ochotnicza Straż Pożarna w Bujałach-Gniewo-szach rozpoczęła swoją działalność w pierwszych latach powojennych. W 1947 roku grupa miejscowych społeczników podjęła się utworzenia strażackiej drużyny. W zorganizowanej i odpowiednio przeszkolo-nej grupie mężczyzn upatrywano zwiększenia szeroko pojętego bezpieczeństwa, a przede wszystkim sprawniejszego prowadzenia akcji gaśniczych, gdyż pożary ze względu na drewniany charakter zabudowy, nie należały wówczas do rzadkości. Były sporym zmartwieniem również w latach wcześniejszych, o czym można dowiedzieć się od najstarszych miesz-kańców. Największy z nich miał miejsce w 1925 roku, kiedy to spłonęło kilkanaście zabudowań.

   Nowo utworzona organizacja liczyła 26 druhów. Pierwszym prezesem został wybrany Stanisław Toczyski, a naczelnikiem – Eugeniusz Bujalski. W kierowaniu jednostką pomagali im także: Antoni Dmowski (zastępca naczelnika), Stanisław Bujalski (sekretarz), Franciszek Sawicki (skarbnik) i Bronisław Toczyski (gospodarz). Funkcję przewodniczącego komisji rewizyjnej objął Feliks Lisiecki. Do OSP należeli wtenczas także: Wacław Wojewódzki, Stanisław Wyszomirski, Franciszek Maliszewski, Tadeusz Bujalski, Mieczysław Lisiec-ki, Tadeusz Wrzosek, Stanisław Dmowski, Franciszek Pietrzykowski, Kazimierz Czarnocki, Alek-sander Wyszomirski, Marian Toczyski, Stanisław Krasnodębski, Eugeniusz Krasnodębski, Tadeusz Szulawiak, Eugeniusz Pietrzykowski, Stanisław Maliszewski, Stanisław Bajdecki, Tadeusz Bajdecki oraz Wacław Pietrzykowski.

   Następcami Stanisława Toczyskiego na stanowisku prezesa byli: Bronisław Toczyski, Stanisław Wrzosek, Franciszek Żółkowski i Mariusz Pacelt, który piastuje tę funkcję od 2016 roku. Natomiast obowiązki komendanta po Eugeniuszu Bujalskim przejął Franciszek Maliszewski, następnie: Marian Dmowski, Tadeusz Wrzosek, Mieczysław Repliń-ski, Stanisław Szulawiak, Marcin Zembrowski, a od 2011 roku drużyną dowodzi Adam Żółkowski.

   Pierwszą siedzibą druhów był niewielki, drewniany budynek po byłym punkcie skupu mleka. Za pieniądze pozyskane podczas przeprowadzonych wśród mieszkańców zbiórek (pochodziły one także z organizacji zabaw tanecznych oraz przedstawień teatralnych tzw. „komedyjek”), jednostka pozyska-ła pompę ręczną, beczkowóz konny, 2 bosaki i kilka toporków. Do pożarów najczęściej wyjeżdżano zaprzęgami konnymi należącymi do Mariana Pietrzykowskiego, Ignacego Zalewskiego, Władysława Krakowiaka lub Antoniego Dmowskiego, którego kobyłka – jak wspominają druhowie – jak tylko usłyszała syrenę, sama rwała się do wymarszu w kierunku remizy. Pod koniec lat 50. „kiwajkę” zastąpiła motopompa M-400. W kolejnym dziesięcioleciu na stanie jed-nostki pojawiła się mocniejsza – PO-3. Później straż wzbogaciła się w wydajniejszą pompę motorową – PO-5. Wraz z modernizacją sprzętu, unowocześnia-no też transport. Gdy w tutejszych gospodarstwach pojawiły się traktory, zaczęto wykorzystywać je również do przewozu sprzętu pożarniczego. W później-szym okresie do tego celu używano także prywatnych samochodów.

   Powróćmy jednak do początku lat 50. Wtedy właśnie wśród druhów zrodziła się myśl budowy murowanej remizy, którą wzniesiono w czynie spo-łecznym w latach 1951–53. Aby obniżyć koszty inwe-stycji, większość użytych cegieł pochodziła z rozbiórek innych obiektów. Parterowy budynek z garażem oraz salą wyposażoną w scenę pełnił rolę strażackiej siedziby do początku lat 90., kiedy to przeprowadzo-no się do powstałego na sąsiedniej działce wielofunk-cyjnego Domu Strażaka. Wybudowano go w latach 1988–91. Na dwóch kondygnacjach mieszczą się dwie świetlice, zaplecze kuchenne, sanitariaty, po-mieszczenie dla ochotników i jeden boks garażowy. Przedsięwzięcie zostało zrealizowane przy dużym wsparciu finansowym Urzędu Gminy w Jabłonie Lackiej. Tradycyjnie, część prac wykonali społecznie członkowie OSP oraz mieszkańcy wsi.Będąca nadal własnością OSP stara remiza została zaadaptowana dla potrzeb mieszkańców i pełni obecnie najczęściej funkcję kaplicy, w której wierni gromadzą się na zakorzenionych mocno w polskiej tradycji modlitwach, takich jak majówki czy róża-niec. Odprawiane są też nabożeństwa z udziałem ka-płana, jednym z nich jest doroczne poświęcenie pól.

   W 1997 roku podczas uroczystości z oka-zji 50-lecia działalności jednostce został nadany sztandar, ufundowany przez strażaków ze środków własnych. Jednym z większych darczyńców na ten cel był pierwszy naczelnik – Eugeniusz Bujalski.

    W 2009 roku spełniło się wieloletnie marzenie ochotników. W ich garażu stanął wówczas pierwszy w dziejach jednostki samochód pożarniczy Star-266 GBM ze zbiornikiem na wodę o pojemności 3 tys. litrów. Pojazd w ramach wymiany taboru przekazała OSP w Gródku, która pozyskała w tym czasie no-wocześniejszy wóz bojowy. Po 4 latach eksploatacji, miejscowi druhowie pozyskali nowsze auto tej samej marki – Stara-200 GBA wyposażonego w zbiornik wodny o pojemności 2,5 tys. litrów. Natomiast Star-266 przydzielony został jednostce z Czekanowa.

   Podczas prowadzenia akcji ochotnicy oprócz pojazdu ratowniczo-gaśniczego mają także do dys-pozycji pompę pływającą Niagara, piłę spalinową Stihl do drewna, motopompę PO-5 oraz 6 kompletów ubrań ochronnych Nomex.

   Tutejsi druhowie mają na swym koncie wie-le zakończonych powodzeniem akcji ratowni-czych, w tym również ugaszonych pożarów. Wiele z nich przeprowadzono w okolicznych miejscowościach. Z żywiołem ognia niszczącego zabudowania Kamianki walczyli w 1964 roku. Rok później pospieszyli z pomocą mieszkańcom Tchórznicy Włościańskiej. Z ostatniego dziesięciolecia do naj-poważniejszych zdarzeń zaliczają pożary: budynku gospodarczego w 2005 roku w Bujałach-Gniewo-szach, domu mieszkalnego w 2010 roku w Bujałach-Gniewoszach, tartaku w 2011 roku w Bujałach Mikoszach, przyczepy wraz z prasą na słomę, która zapaliła się w jednym z gospodarstw w Bujałach-Gniewoszach w 2013 roku, a także poddasza jed-nego z domów w Niecieczy w 2015 roku.

   Oprócz podejmowania działań bojowych, tutejsi fajermani kultywując strażackie tradycje corocznie uczestniczą w obchodach świąt państwowych i kościelnych. W życie swojej parafii angażują się głów-nie poprzez udział w procesji Bożego Ciała i rezu-rekcyjnej, uroczystościach odpustowych i pełniąc wartę przy Grobie Pańskim. Dużym powodzeniem wśród mieszkańców zawsze cieszyły się organizowane przez nich imprezy kulturalno-rozrywkowe oraz zabawy taneczne. Swą obecnością starają się uświetniać strażackie śluby oraz z honorami żegna-ją zmarłych druhów.

     Posiadane umiejętności regularnie szlifują pod-czas ćwiczeń, zaś sprawność fizyczną na zawo-dach sportowo-pożarniczych, na których startują ze zmiennym szczęściem. Największym jak dotąd osiągnięciem było wywalczenie I miejsca na tur-nieju gminnym w 1991 roku.

    W 2014 roku rozpoczął się prowadzony etapami remont Domu Strażaka. Dzięki pozyskaniu środków unijnych oraz wsparciu inwestycji przez fundusz sołecki wykonano termomodernizację budynku wraz nową elewacją. Ponadto wymieniono pokrycie dachowe i stolarkę okienną, ułożono posadzki i wyremontowano sanitariaty. Inwestycję zrealizowano za kadencji wójta Wiesława Michalczuka. W 2016 roku planowane jest odnowienie przynajmniej jednej ze świetlic. Prace modernizacyjne mają zakończyć się w 2017 roku. Wszystko jednak - jak mówią ochotnicy  uzależnione jest od finansów.

   W OSP Bujały-Gniewosze służą obecnie: Mariusz Pacelt, Franciszek Żółkowski, Adam Żółkowski, Jarosław Żółkowski, Tomasz Janusz, Marek Szulawiak, Mieczysław Repliński, Kazimierz Pacelt, Edmund Kobyliński, Krzysztof Pietrzykowski, Grzegorz Pietrzykowski, Dariusz Kożuchowski, Łukasz Kobyliński, Krzysztof Krasnodębski, Jarosław Kożuchowski, Tadeusz Toczyski, Marek Wierzbicki, Mariusz Kur, Marcin Zembrowski, Rafał Zalewski, Michał Zalewski, Łukasz Żółkowski, Jakub Żółkowski, Grzegorz Klimczuk, Mateusz Klimczuk, Stanisław Wrzosek, Adrian Wrzo-sek, Mateusz Zalewski, Michał Czarnocki.

   Na zasłużonej „emeryturze” przebywają druhowie: Tadeusz Wrzosek, Eugeniusz Żółkowski, Fran-ciszek Pietrzykowski, Stanisław Dmowski.

    Na Wieczną Wartę odeszli zasłużeni strażacy: Feliks Lisiecki, Eugeniusz Pietrzykowski, Bronisław Toczyski, Jan Wyszomirski.

*Źródło „Strażacy ziemi sokołowskiej”,

Monika Bukowiec, Stanisław Bukowiec,

Agencja Wydawnicza „Palindrom” s.c.